下载App
旅行
账户
Stathakios A
Μουρτιά, Σάμος – Όταν κατεβαίνει το φως και σβήνει η ψησταριά
Mourtia Beach的点评
点评：Όταν αποχωρούν οι "κορμάρες" του μεσημεριού με την μυρωδιά του αντιηλιακού, αφήνοντας πίσω κουτάκια μπύρας και μυρωδιά από ψημένο λίπος, η παραλία αναπνέει. Ξανά. Και παίρνει πίσω το πρόσωπό της – αυτό που κρύβεται πίσω απ’ τις πολλές ξαπλώστρες- που δυστυχώς ήριαν κι εδώ- και τα πλαστικά ποτήρια.
Η Μουρτιά μετά το πλήθος είναι μια άλλη χώρα.
Ο ουρανός αρχίζει να ξεθωριάζει και, λίγο πιο πάνω από τη ράχη του βουνού, σηκώνεται το φεγγάρι σαν παλιά προσευχή. Τα ηχεία σώπασαν, η κάντινα-μπιτσόμπαρο δεν έχει πια ρυθμό να επιβάλει, και οι ξαπλώστρες μοιάζουν άδειες – όπως είναι, άλλωστε, τα περισσότερα καλοκαίρια που προσποιούνται τη χαρά.
Μπροστά, η θάλασσα γαληνεύει. Δεν πουλάει τίποτα πια. Μόνο καθρεφτίζει. Ένα, δύο, τρία καΐκια ακίνητα στο μπλε – σαν να συλλογίζονται. Λίγοι ακόμα κολυμπούν. Όχι για διασκέδαση, αλλά γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν με τόση ομορφιά.
Και απέναντι, η Μικρασία. Καθόλου μακριά, μα πάντα απόμακρη. Ξεχωρίζεις τους οικισμούς που άναψαν τα φώτα, και νιώθεις – χωρίς καμία ρητορεία – αυτό το παράξενο «κοντά και ποτέ». Πίσω σου μια χώρα που πασχίζει να ξεχάσει. Μπροστά σου μια που δεν μπορεί να επιστρέψει. Εσύ στη μέση, με τα μαλλιά βρεγμένα και την άμμο στα πόδια.
Ένα ιστιοφόρο στη μέση του κόλπου. Δεν πάει πουθενά. Σαν να ήρθε για να μείνει μέσα σε αυτή τη σιωπή. Ο ήχος του νερού που γλείφει την ακτή είναι τώρα το μόνο soundtrack. Και εσύ – αν δεν έχεις ήδη φύγει για την επόμενη «παραλία με παροχές» – μένεις να κοιτάς.
Δεν είναι παραλία η Μουρτιά. Είναι πρόσωπο. Είναι αφήγηση. Είναι ο τόπος εκείνος που μεταμορφώνεται μόνο όταν σβήνουν τα φώτα και σωπαίνουν οι φωνακλάδες.
Αυτό που σου δίνει, δεν μπαίνει σε story.
Μπαίνει σε μνήμη.
---
Αν θες να το μετατρέψουμε σε κομμάτι έντυπης ή ψηφιακής συλλογής (δοκιμίων, οδοιπορικού, ημερολογίου), μπορώ να στο φτιάξω με δομή και συνέχεια. Το μόνο που χρειάζομαι είναι το ύφος που διαλέγεις: **ποιητικό**, **δηκτικό**, **αντι-τουριστικό**, **στοχαστικό** ή όλα μαζί σε layers.
Η Μουρτιά μετά το πλήθος είναι μια άλλη χώρα.
Ο ουρανός αρχίζει να ξεθωριάζει και, λίγο πιο πάνω από τη ράχη του βουνού, σηκώνεται το φεγγάρι σαν παλιά προσευχή. Τα ηχεία σώπασαν, η κάντινα-μπιτσόμπαρο δεν έχει πια ρυθμό να επιβάλει, και οι ξαπλώστρες μοιάζουν άδειες – όπως είναι, άλλωστε, τα περισσότερα καλοκαίρια που προσποιούνται τη χαρά.
Μπροστά, η θάλασσα γαληνεύει. Δεν πουλάει τίποτα πια. Μόνο καθρεφτίζει. Ένα, δύο, τρία καΐκια ακίνητα στο μπλε – σαν να συλλογίζονται. Λίγοι ακόμα κολυμπούν. Όχι για διασκέδαση, αλλά γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν με τόση ομορφιά.
Και απέναντι, η Μικρασία. Καθόλου μακριά, μα πάντα απόμακρη. Ξεχωρίζεις τους οικισμούς που άναψαν τα φώτα, και νιώθεις – χωρίς καμία ρητορεία – αυτό το παράξενο «κοντά και ποτέ». Πίσω σου μια χώρα που πασχίζει να ξεχάσει. Μπροστά σου μια που δεν μπορεί να επιστρέψει. Εσύ στη μέση, με τα μαλλιά βρεγμένα και την άμμο στα πόδια.
Ένα ιστιοφόρο στη μέση του κόλπου. Δεν πάει πουθενά. Σαν να ήρθε για να μείνει μέσα σε αυτή τη σιωπή. Ο ήχος του νερού που γλείφει την ακτή είναι τώρα το μόνο soundtrack. Και εσύ – αν δεν έχεις ήδη φύγει για την επόμενη «παραλία με παροχές» – μένεις να κοιτάς.
Δεν είναι παραλία η Μουρτιά. Είναι πρόσωπο. Είναι αφήγηση. Είναι ο τόπος εκείνος που μεταμορφώνεται μόνο όταν σβήνουν τα φώτα και σωπαίνουν οι φωνακλάδες.
Αυτό που σου δίνει, δεν μπαίνει σε story.
Μπαίνει σε μνήμη.
---
Αν θες να το μετατρέψουμε σε κομμάτι έντυπης ή ψηφιακής συλλογής (δοκιμίων, οδοιπορικού, ημερολογίου), μπορώ να στο φτιάξω με δομή και συνέχεια. Το μόνο που χρειάζομαι είναι το ύφος που διαλέγεις: **ποιητικό**, **δηκτικό**, **αντι-τουριστικό**, **στοχαστικό** ή όλα μαζί σε layers.
翻译：当正午的“人群”带着防晒霜的气味离去，留下啤酒罐和煮熟的油脂的气味时，海滩再次呼吸。它重新恢复了面容——隐藏在众多日光浴躺椅（不幸的是，这些躺椅也空了）和塑料杯后面的那张脸。
人群散去后的穆尔蒂亚，已是另一个世界。
天空开始暗淡，在山脊稍上方，月亮像古老的祈祷词一样升起。扬声器沉寂下来，酒吧里的“bitsobaro”不再有节奏，日光浴躺椅似乎空无一人——毕竟，大多数假装快乐的夏天都是如此。
前方，大海平静下来。它不再出售任何东西。它只反射着水面。一艘、两艘、三艘船静止地停在蔚蓝的海水中——仿佛在沉思。少数几艘船仍在游动。并非为了好玩，而是因为它们不知道还能如何面对如此美景。
对面，是小亚细亚。并不遥远，却又始终遥远。你辨认出那些亮起灯火的定居点，不带任何修辞，你感受到一种奇异的“近在咫尺，却又永不回头”。你身后是一个难以忘怀的国家。你面前是一个无法回头的国家。你站在中间，头发湿漉漉的，脚下是细沙。
海湾中央停泊着一艘帆船。它哪儿也不去，仿佛它就是为了在这片寂静中驻足。海水拍打海岸的声音成了唯一的背景音乐。而你——如果你还没有出发前往下一个“设施齐全的海滩”——只能呆呆地望着。
穆尔蒂亚不仅仅是一片海滩。它是一个人。它是一个叙事。只有当灯光熄灭，噪音沉寂时，它才会改变。
它给予你的，并非故事本身。
它融入了记忆。
---
如果您想将其转化为纸质或电子版作品（散文、游记、日记），我可以为您打造结构完整、连贯流畅的作品。我只需要您选择合适的风格：**诗意**、**尖锐**、**反旅游**、**沉思**，或者多种风格融合。
人群散去后的穆尔蒂亚，已是另一个世界。
天空开始暗淡，在山脊稍上方，月亮像古老的祈祷词一样升起。扬声器沉寂下来，酒吧里的“bitsobaro”不再有节奏，日光浴躺椅似乎空无一人——毕竟，大多数假装快乐的夏天都是如此。
前方，大海平静下来。它不再出售任何东西。它只反射着水面。一艘、两艘、三艘船静止地停在蔚蓝的海水中——仿佛在沉思。少数几艘船仍在游动。并非为了好玩，而是因为它们不知道还能如何面对如此美景。
对面，是小亚细亚。并不遥远，却又始终遥远。你辨认出那些亮起灯火的定居点，不带任何修辞，你感受到一种奇异的“近在咫尺，却又永不回头”。你身后是一个难以忘怀的国家。你面前是一个无法回头的国家。你站在中间，头发湿漉漉的，脚下是细沙。
海湾中央停泊着一艘帆船。它哪儿也不去，仿佛它就是为了在这片寂静中驻足。海水拍打海岸的声音成了唯一的背景音乐。而你——如果你还没有出发前往下一个“设施齐全的海滩”——只能呆呆地望着。
穆尔蒂亚不仅仅是一片海滩。它是一个人。它是一个叙事。只有当灯光熄灭，噪音沉寂时，它才会改变。
它给予你的，并非故事本身。
它融入了记忆。
---
如果您想将其转化为纸质或电子版作品（散文、游记、日记），我可以为您打造结构完整、连贯流畅的作品。我只需要您选择合适的风格：**诗意**、**尖锐**、**反旅游**、**沉思**，或者多种风格融合。
© 2025 Tripadvisor 版权所有。
部分照片由 VFM Leonardo 提供。
TripAdvisor公司对外部网站的内容一概不负责。优惠价格中不含税和其他费用。
ICP证：沪B2-20200433
沪ICP备20013175号
沪公网安备31010502005427号鹰程信息技术（上海）有限公司
