Ook dit Stedelijk Museum laat wel eens een steekje vallen, maar Else Alfelt laat ons niet in de steek
Stedelijk Museum Schiedam的点评
点评:Dit Stedelijk Museum heeft net als "het Stedelijk" te Amsterdam een eigen diversiteitsbeleid: na de verbluffende schilderijen van Lotti van der Gaag is het thans de beurt aan Else Alfelt. Ook deze vrouw stelt haar mannelijke conculega's ver in de schaduw. Alfelt is heel wat meer dan een "maanschilderes". Haar vaak landschappelijke werken hebben een gigantische diepgang en poëtische kracht.
Maar ook dit Stedelijk Museum laat enige steken vallen. De koptelefoons met obligate niet terzake doende prietpraat hadden bij de Alfelt-expo niet gehoeven. Ook de aanduiding bij een aquarel (getiteld Rome 1951) is verkeerd, het gaat immers niet om olieverf op paneel. Dat in een andere expo -ruimte een lithografische keutel van ster-kunstenaar Marlene Dumas als tekening meedoet zullen we het museum maar niet euvel duiden. Immers, in het andere Stedelijk Museum (te Amsterdam dus) is deze te Amsterdam woonachtige vrouw gepresenteerd als één van de belangrijkste kunstenaars ter wereld. En dan kan ik me voorstellen dat iedere curator iets van deze godin wil tonen. Al is deze lithografie betrekkelijk onlogisch in een tekeningen-expo. Erger is dat de onbeholpen weergegeven waterende vrouw van Dumas in verband wordt gebracht met onze Rembrandt (een andere knuffelkunstenaar).
Maak gerust gebruik van de trappenhuizen: ook hier is kunst te bewonderen. Helaas halen veel kunstenaars in de andere expo's het niet bij de vrij jong overleden Else Alfelt. Geert Mul ("één van de eerste VJ's") is vergeleken met Micha Klein een zeer kleine jongen. De opgevoerde professor in een andere zaal is ronduit lachwekkend . Deze activist uit de Amsterdamse Bijlmer noemt zichzelf wijsgeer. En vinkt ondertussen alle subsidie-eisen keurig aan.
Bekijk na deze overige expo's wederom de Alfelt-expo en lees gelouterd de wijze spreuk van Elsschot uit 1935, geschilderd op een pand tegenover het museum.
翻译:就像阿姆斯特丹的“市立博物馆”一样,这座市立博物馆也有自己的多元化政策:在洛蒂·范德加格 (Lotti van der Gaag) 的令人惊叹的画作之后,现在轮到埃尔斯·阿尔费尔特 (Else Alfelt) 了。这个女人也让她的男同事黯然失色。阿尔费尔特不仅仅是一位“月球画家”。她的风景作品常常具有巨大的深度和诗意的力量。
但这个市立博物馆也犯了一些错误。在阿尔费尔特展览上,没有必要戴耳机来听那些无关紧要的杂音。水彩画(标题为罗马 1951)的指示也是错误的,因为它不是面板上的油画。我们不能因为明星艺术家马琳·杜马斯 (Marlene Dumas) 的石版印刷作品被作为绘画作品放在另一个展览空间中而责怪博物馆。毕竟,在另一个市立博物馆(阿姆斯特丹)中,这位居住在阿姆斯特丹的女性被视为世界上最重要的艺术家之一。然后我可以想象每个策展人都想展示这位女神的一些东西。虽然这种平版印刷在绘画展览中是比较不合逻辑的。更糟糕的是,大仲马笨拙地描绘的浇水女人与我们的伦勃朗(另一位可爱的艺术家)联系在一起。
请随意使用楼梯间:这里还有艺术品可供欣赏。不幸的是,其他展览中的许多艺术家都无法与英年早逝的埃尔斯·阿尔费尔特相比。与 Micha Klein 相比,Geert Mul(“最早的 VJ 之一”)是一个非常小的男孩。另一个房间的教授真是可笑。这位来自阿姆斯特丹拜尔默的活动家称自己为哲学家。与此同时,巧妙地勾选了所有补贴要求。
看完这些其他展览后,再次观看阿尔费尔特展览,并阅读埃尔索特 1935 年画在博物馆对面一座建筑上的名言。